OZAN MİSÂLİ GEZERKEN ÂLEMİ GÖRDÜK Kİ;
ELLER AYRI, BEDENLER AYRI,
GÖZLER AYRI, TENLER AYRI,
DÜŞÜNCELER AYRI, FİKİRLER AYRI,
VE BİLDİK Kİ;
DUYGULAR DA BİR, HİSSEDİŞLER DE BİR,
SEVİŞLER DE BİR, SEVİLİŞLER DE BİR,
ÂŞIK DA BİR, MÂŞUK DA BİR…

İŞTE O “BİR” OLDU MURÂDIMIZ !

ONU ÂHENKLE SESLENDİREBİLMEK…

HIRS OLMADAN, BENLİK KOYMADAN, RÛHA DOKUNABİLMEK..!